ផ្នែកថែទាំសុខភាព

 

របបសន្តិសុខសង្គមផ្នែកថែទាំសុខភាព ជាការអនុវត្តជំហានទី២ ដែលត្រូវបានប្រកាសដាក់ឲ្យអនុវត្តជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី១ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦ ដោយអនុលោមតាមអនុក្រឹត្យលេខ ០១ អនក្រ.បក ចុះថ្ងៃទី០៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៦ ស្តីពីការបង្កើតរបបសន្តិសុខសង្គមផ្នែកថែទាំសុខភាពសម្រាប់ជនទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅក្រោមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្តីពីការងារ។ នៅក្នុងដំណាក់កាលដំបូង (១១ខែ) ការអនុវត្តនេះធ្វើឡើងចំពោះតែសហគ្រាស គ្រឹះស្ថាន នៅរាជ-ធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្ដាល និងខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដែលមានរោងចក្រសហគ្រាសប្រមូលផ្តុំច្រើន ដើម្បីធ្វើជាមូលដ្ឋានដំបូងនៃការតាមដាន វាយតម្លៃ និងកែលម្អយន្តការនៃការអនុវត្ត មុននឹងឈានទៅ អនុវត្តទូទាំងប្រទេស។ រហូតដល់ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៧ ការអនុវត្តរបបសន្តិសុខសង្គមផ្នែកថែទាំសុខភាព សម្រាប់ជនទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅក្រោមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្តីពីការងារ ត្រូវបានពង្រីកវិសាលភាពទូទាំងប្រទេស។ ដោយមើលឃើញពីសារៈសំខាន់នៃសេវាថែទាំសុខភាព នៅថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨ រាជរដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចពង្រីកវិសាលភាពនៃការអនុវត្តរបប សន្តិសុខសង្គមផ្នែកថែទាំសុខភាពនេះ ដល់មន្ត្រីសាធារណៈ អតីតមន្ត្រីរាជការ និងអតីតយុទ្ធជន។ ដោយទទួលបានជោគជ័យគួរជាទីមោទកនាពេលកន្លងមក ទើបរាជរដ្ឋាភិបាលដាក់ឲ្យអនុវត្តរបបសន្តិសុខសង្គមផ្នែកថែទាំសុខភាព តាមរបបភាគទានដោយស្ម័គ្រចិត្តសម្រាប់បុគ្គលស្វ័យនិយោជន៍ និងអ្នកក្នុងបន្ទុកសមាជិក ប.ស.ស. ចាប់ពីថ្ងៃទី១៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៣។ ការអនុវត្តរបបសន្តិសុខសង្គម ផ្នែកហានិភ័យការងារ និងផ្នែកថែទាំសុខភាព គឺជាយន្តការពីរដែលត្រូវមានសង្គតិភាពនឹងគ្នាព្រោះការគាំពារផ្នែកជំងឺ ឬគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្ដាលមកពីការងារមិនគ្រប់គ្រាន់ នោះទេ តម្រូវឲ្យមានការគាំពារចំពោះជំងឺ ឬគ្រោះថ្នាក់ទូទៅដែលមិនមានពាក់ព័ន្ធនឹងការងារផងដែរ។ 

សមាជិក ប.ស.ស. មានសិទ្ធិទទួលបានសេវាព្យាបាល និងថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រដូចខាងក្រោម៖

១. ការផ្ដល់សេវាព្យាបាលដោយសម្រាកក្នុងមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលរួមមាន៖

-សេវាព្យាបាល និងថែទាំតាមបច្ចេកទេសវិជ្ជាជីវៈវេជ្ជសាស្ត្រ

– សេវាធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ សេវាមន្ទីរពិសោធន៍ និងសេវាពិនិត្យវេជ្ជសាស្ត្រផ្សេងៗទៀត

– ឧបករណ៍ផ្នែកសល្យសាស្ត្រ និងសម្ភារបរិក្ខារផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រផ្សេងៗតាមតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ការព្យាបាល

– ឱសថតាមវេជ្ជបញ្ជា

– បន្ទប់សម្រាកព្យាបាល។

២. ការផ្ដល់សេវាពិគ្រោះជំងឺក្រៅដែលរួមមាន៖

– សេវាព្យាបាល និងថែទាំតាមបច្ចេកទេសវិជ្ជាជីវៈវេជ្ជសាស្ត្រ

– សេវាធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ សេវាមន្ទីរពិសោធន៍ និងសេវាពិនិត្យវេជ្ជសាស្ត្រផ្សេងៗទៀត

– ឧបករណ៍ផ្នែកសល្យសាស្ត្រ និងសម្ភារបរិក្ខាផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រផ្សេងៗតាមតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ការព្យាបាល

– ឱសថតាមវេជ្ជបញ្ជា។

៣. ការផ្ដល់សេវាសម្រាលកូន សេវាព្យាបាលថែទាំមុននិងក្រោយសម្រាល។

៤. ការផ្ដល់សេវាព្យាបាលដោយស្អំ ដោយចលនា ឬសេវាស្តារនីតិសម្បទាផ្នែក     វេជ្ជសាស្ត្រដទៃទៀត។

៥. ការផ្ដល់សេវាសង្គ្រោះបន្ទាន់។ ក្នុងករណីសង្រ្គោះបន្ទាន់ សាមីជនរងគ្រោះ អាចទៅព្យាបាលនៅមូលដ្នានសុខាភិបាលដែលស្ថិតនៅជិតបំផុត។ ប្រសិន បើមូលដ្ឋានសុខាភិបាលនោះមិនមានកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស. សាមីជនឬអ្នកតំណាងត្រូវជូនដំណឹងបន្ទាន់មក ប.ស.ស.។

៦. ការផ្ដល់សេវាបង្ការសុខភាព។

៧. ការផ្ដល់សេវាបញ្ជូនអ្នកជំងឺឬជនរងគ្រោះ និងសេវាបញ្ជូនសព។

ការផ្ដល់សេវាបញ្ជូនអ្នកជំងឺឬជនរងគ្រោះត្រូវផ្ដល់ជូនតែក្នុងករណីសង្គ្រោះបន្ទាន់ និងដោយរថយន្តគិលានសង្គ្រោះរបស់មូលដ្ឋានសុខាភិបាលតែប៉ុណ្ណោះ។

ការផ្ដល់សេវាបញ្ជូនអ្នកជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចព្យាបាលជា ឬសេវាបញ្ជូនសពត្រូវផ្ដល់តាមតម្លៃរបស់មូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស.។

៨. សេវាស្ដារនីតិសម្បទាផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ។

ការផ្ដល់សេវាស្ដារនីតិសម្បទាផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ សម្រាប់គាំទ្រដល់ការព្យាបាលនិងថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រ ឬសម្រាប់ជួយសម្រួលដល់អ្នកជំងឺឬជនរងគ្រោះក្នុងកំលុងពេលសម្រាកព្យាបាល។ ចំពោះការប្រើប្រាស់សេវាព្យាបាល និងថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រមានចែងក្នុងចំនុចទី១ ទី២  ទី៣ និងទី៤ ខាងលើ ត្រូវបានផ្ដល់តែនៅក្នុងមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស. ប៉ុណ្ណោះ។ ការប្រើប្រាស់សេវានៅមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដទៃផ្សេងទៀត មិនត្រូវបានផ្ដល់ជូនឡើយ វៀរលែងតែករណីសង្គ្រោះបន្ទាន់។ 

សមាជិក ប.ស.ស. ជាបុគ្គលទាំងឡាយណាដែលស្ថិតនៅក្រោមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្ដីពីការងារ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងបុគ្គលធ្វើការតាមផ្លូវអាកាសនិងនាវាសមុទ្រ ព្រមទាំងអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះ មានសិទ្ធិទទួលបានប្រាក់បំណាច់ប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់រយៈពេលសម្រាកព្យាបាលជំងឺ លុះត្រាតែ៖

– បានចុះបញ្ជីផ្នែកថែទាំសុខភាព

– កំពុងបំពេញការងារនៅក្នុងសហគ្រាស គ្រឹះស្ថានដែលបានចុះបញ្ជីនៅ     ប.ស.ស.

– បានបង់ភាគទាន២(ពីរ)ខែជាប់គ្នា ឬ៦(ប្រាំមួយ)ខែ ក្នុងរយៈពេល១២(ដប់ពីរ)ខែចុងក្រោយគិតមកទល់ខែដែលមានជំងឺ ឬគ្រោះថ្នាក់ក្រៅពីហានិភ័យការងារ

– បានអាក់ខានការងារចាប់ពី៨ថ្ងៃឡើង ដោយសារការសម្រាកព្យាបាលថែទាំជំងឺ ឬរបួសតាមវេជ្ជបញ្ជានៅក្នុងមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស.។ 

ប្រាក់បំណាច់ប្រចាំថ្ងៃត្រូវផ្ដល់ដោយគិតពីថ្ងៃផ្អាកការងារដំបូង ដោយការចូលសម្រាកព្យាបាលជំងឺនៅតាមមូលដ្ឋានសុខាភិបាល។ ប្រាក់បំណាច់ប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់រយៈពេលសម្រាកព្យាបាលនៅតាមមូលដ្ឋានសុខាភិបាលត្រូវកំណត់ស្មើនឹង៧០% នៃប្រាក់ឈ្នួលមធ្យមប្រចាំថ្ងៃដែលបានបង់ភាគទានសម្រាប់រយៈពេលជាក់ស្ដែង មិនលើស៦ខែមុនខែដែល មានបញ្ហាសុខភាព។

ប្រាក់បំណាច់នេះត្រូវផ្ដល់ជូនតាមរូបមន្តដូចខាងក្រោម៖

ប.ប.ព ប្រាក់បំណាច់ប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់រយៈពេលសម្រាកព្យាបាលជំងឺ

ប.ឈ.ម. ប្រាក់ឈ្នួលមធ្យមប្រចាំថ្ងៃដែលបានបង់ភាគទានរបស់សាមីជន

ច.ព ចំនួនថ្ងៃឈប់សម្រាកព្យាបាល

សមាជិក ប.ស.ស. លើកលែងបុគ្គលនៃវិស័យសាធារណៈ  ដែលមានគភ៌ចាប់ពី២៦(ម្ភៃប្រាំមួយ)សប្ដាហ៍ឡើងទៅមានសិទ្ធិទទួលបានប្រាក់បំណាច់មាតុភាព លុះត្រាតែ៖

– បានចុះបញ្ជីផ្នែកថែទាំសុខភាព

– បានបង់ភាគទានយ៉ាងតិច ៩(ប្រាំបួន)ខែក្នុងរយៈពេល១២(ដប់ពីរ)ខែចុងក្រោយ គិតមកទល់កាលបរិច្ឆេទសម្រាលកូន

– បានសម្រាលនៅតាមមូលដ្ឋានសុខាភិបាល ដែលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស.។

ករណីសមាជិក ប.ស.ស. ទៅសម្រាលកូននៅមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលមិនបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស. សាមីជនត្រូវទៅពិនិត្យសុខភាពក្រោយសម្រាលនៅមូលដ្ឋានសុខាភិបាលដែលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយ ប.ស.ស. យ៉ាងយូរ៤៥ថ្ងៃគិតចាប់ពីថ្ងៃសម្រាល។ 

ប្រាក់បំណាច់ប្រចាំថ្ងៃ៧០%(ចិតសិបភាគរយ) នៃប្រាក់ឈ្នួលមធ្យមជាប់ភាគទានប្រចាំថ្ងៃរបស់សាមីជនសម្រាប់រយៈពេល៩០(កៅសិប)ថ្ងៃនៃការឈប់សម្រាក មុខនិងក្រោយ សម្រាលកូន ។

ប្រាក់បំណាច់មាតុភាព ត្រូវផ្ដល់ជូនតាមរូបមន្តដូចខាងក្រោម៖

ប.ប.ម ជាប្រាក់បំណាច់មាតុភាព

ប.ឈ.ម. ប្រាក់ឈ្នួលមធ្យមប្រចាំថ្ងៃដែលបានបង់ភាគទានរបស់សាមីជន

សមាជិក ប.ស.ស. ជាបុគ្គលទាំងឡាយណាដែលស្ថិតនៅក្រោមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្ដីពីការងារ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងបុគ្គលធ្វើការតាមផ្លូវអាកាសនិងនាវាសមុទ្រ ព្រមទាំងអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះ ដែលមានសុពលភាពប្រើប្រាស់សេវាព្យាបាល និងថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រ ហើយទទួលមរណភាពដោយសារគ្រោះថ្នាក់ ឬជំងឺក្រៅពីហានិភ័យការងារមានសិទ្ធិទទួលបានប្រាក់វិភាជន៍បូជាសពចំនួន ២ ០០០ ០០០រៀល ពី ប.ស.ស.។ សិទ្ធិវន្ត ឬអ្នកចាត់ចែងបូជាសព ត្រូវជូនដំណឹងមក ប.ស.ស. រយៈពេលយ៉ាងយូរ ២(ពីរ)សប្ដាហ៍ គិតចាប់ពីកាលបរិច្ឆេទនៃការទទួលមរណភាពរបស់សមាជិក  ប.ស.ស.។